امروزه مدیران ارشد بسیاری از شرکت‌ها و سازمان های انتفاعی و غیر انتفاعی، وقت،انرژی و منابع مالی قابل توجهی را صرف تدوین استراتژی و راهبردهای اساسی سازمان‌های خود می‌کنند ولی اکثر آنها از عدم اجرای مطلوب استراتژی های خود سخن می‌گویند. چشم‌اندازی که این مدیران برای سازمان خود تصویر می‌کنند برای خود آنها کاملاً روشن ولی آگاهی و درک کارکنان آنها از این چشم‌انداز بسیار کم و همسویی و همدلی آنها برای تحقق اهداف منبعث از این چشم انداز بسیار کمتر است. بنابراین مدیران ارشد همواره در جستجوی راه حلی برای حصول اطمینان از اجرای استراتژی های خود بوده اندو در این میان،روش‌های ارزیابی عملکرد را به عنوان ابزاری جهت کنترل اجرای استراتژی‌های خود برگزیده‌اند. در چنین شرایطی، روش ارزیابی متوازن ابتدا به عنوان یک روش نوین ارزیابی عملکرد و سپس به عنوان ابزاری جهت کمک به تحقق استراتژی و یا به عبارت بهتر سیستمی برای مدیریت بر استراتژی، توسط رابرت کاپلان در آمریکا مطرح و مورد استقبال سازمان‌ها قرار گرفت.